Uno, uno sulo… Né, mannaggia a te,
Napule: ce ne vonno doje o tre,
si no (nunn’è nisciuna nuvità)
accummencia ‘a paura  int’a città.
Napoli, si’ partuto ‘a poche mise,
e già nun cia faje chiù, te ne sì scise?
Pe n’ata cosa avimmo ‘a vocca secca:
‘a camorra. ‘A camorra?, e che c’azzecca?
Rafele, ch’è n’amico molto esperto,
m’o spiega, a bassa voce  e a core aperto.
“O cammurrista  al Napoli lo adora,
ma tiene mente: è gente ca lavora,
e l’adda fà pe’ forza, il suo interesse.
So’ addeventate troppe, le scommesse
ca vedono l’azzurrre al primo posto.
E pe’ loro se fa pesante, ‘o costo…”
Sti penziere so’ brutte: fanno male.
P’a doppia sfida della nazionale,
l’ammo tenute ‘ncuorpo doje semmane.
Dummeneca, guagliò, vottamm’e mane!
Verona: senza Toni, toni bui:
è overo che da quando manca lui
‘e loro gol so’ meno d’a mmità.
Comunque, so’ maligne, ‘a parte ‘e llà…

Valid XHTML 1.0 Transitional Valid CSS!