E mica è ‘a primma vota, qua al Meazza
ca ce sbattimmo, ce facimmo ‘o mazz,
ma ce trovammo, vist’ e circustanze
comme? Na mana areto, e n’ata annanze.

Chiù che russo, ogge ‘o riavolo sta niro:
vittorie zero, al campo di  San Siro,
‘a quanno è cominciato  il campionato.
Ma nun puteven’inizià cu n’ato?

Berlusconi, pe ghì ncopp’o sicuro
l’accattaje pur’o Pato d’e criature.
In attacco Kakà, Ronaldo e Pato
se passan’o pallone uno cu ll’ato;

segna Ronaldo, e ‘o Napule barcolla,
ma però nu sconocchia, e manco molla.
Joca aperto, e ‘o Milàn nunn’a scampa,
pecchè in quatt’e quatt’otto segna ‘o Pampa.

Ma Seedorf fà ‘o siconno.  Che dulore!
Po’ atterrano a Lavezzi, ed è rigore.
Segna Domizzi, e poi si va al riposo:
chistu Napoli è forte, è generoso.

E’ alla ripresa, ca facimm’o botto.
Trenta siconne, e  già fernimmo sotto:
Ronaldo sarrà pure chiatto e tunno,
ma segna ‘e capa, e a nuje ce manna a funno.

Squadra adorata nosta, che succere?
Se c’è nebbia, a Milano nun se vere,
‘o dicetteno  già Totò e Peppino.
Chiù tarde se fa male Bogliacino,

e pur’ Hamsik, ed esce lo slovacco.
Perdimmo cinque a due. Nunn’è nu smacco,
ma nunn’è certamente l’ideale.
Anno bisesto, accummenciaste male…

Valid XHTML 1.0 Transitional Valid CSS!