Dopp’a tragedia (iamme, ch’è passato,
pecchè se sape, ‘o sciò va semp’annanze),
riparte n’ata vota ‘o campionato:
comm’a sempre, campammo di speranze.

Nè Reja, ma che d’è: te sbatt’o core?
Chello ca te spaventa, mò c’o spieghi:
te fa paura l’altro allenatore,
quello ca piglia a cauce ‘e colleghi??

‘A partita, all’inizio, è proprio moscia.
L’azzurre vanno annanze chianu chiano:
Hamsik, ma addò staje? E tu, Gargano,
è comme si tenissev’a paposcia!

A fa vedè coccosa: quacche lampo
(si no ‘a jurnata fosse tropp’ amara)
so’ Blasi, ca se sbatte a centrocampo,
e Iezzo, ca respinge su Mascara.

P’o riesto, è na durmuta generale.
L’umore è basso, propio basso overo:
si nun cagnammo, ce facimmo male,
pò finì sulamente zero a zero.

Ma all’intrasatta  ‘o Napule se sceta.
Se so’ date na mossa tuttequante?
Machè: sulo Marcelo Zalayeta,
assaje chiù è na Pantera: nu Diamante.

Sull’uno a zero cagne tuttecose;
se fa chiaro, e scumpare tutt’o scuro.
S’arretiran’e spine, escen’e rose:  
ce  pare azzurro ‘o cielo, ed il futuro!

Valid XHTML 1.0 Transitional Valid CSS!